Het is bizar! De VAV accommodatie ligt er prachtig bij maar als je in april 2020, op een willekeurige middag het hek opent dan bekruipt je een onwerkelijk gevoel.

De enige beweging die je waarneemt is die van de vogels, die op het middenterrein naar wormen zoeken. Niet gehinderd door wie of wat dan ook.

Een weldadige stilte? Eigenlijk niet, meer een trieste aanblik als je je realiseert dat honderden VAV -leden nu hun sport op individuele  wijze – dus zonder hun vertrouwde groep en sportmaatjes- moeten beoefenen. Zo goed en kwaad als mogelijk is. Dan voel je des te sterker dat zo’n accommodatie niet alleen een trainingsinstrument is … maar ook een bindende functie heeft. Hier wordt -onder normale omstandigheden-  niet alleen getraind of gesport. Nee, hier wordt normaliter ook contact gemaakt, hier wordt tijdens en na de training gecommuniceerd. Zonder “sociale distantie” in acht te nemen!

Hier moeten zich activiteiten afspelen die de moeite waard zijn om in een nieuwsbrief te vermelden. Geen nieuws dus!

Natuurlijk worden veel actieve leden -via E.mail, WhatsApp en FaceBook-  door hun trainer(s) zo goed mogelijk geadviseerd om aangepast in beweging te blijven. Lang leve de digitale communicatie middelen!

Maar vele, zo niet alle, leden zullen reikhalzend uitzien naar het moment dat we gewoon weer op de baan kunnen trainen en in de kantine met elkaar kunnen “communiceren”.

Heb geduld….zet door want het gaat nog even duren… en blijf gezond!!